incapacitar - verbo

in·ca·pa·ci·tar

pronominal; transitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
incapacito
incapacitas
incapacita
incapacitamos
incapacitais
incapacitam
incapacitava
incapacitavas
incapacitava
incapacitávamos
incapacitáveis
incapacitavam
incapacitei
incapacitaste
incapacitou
incapacitamos / incapacitámos
incapacitastes
incapacitaram
incapacitara
incapacitaras
incapacitara
incapacitáramos
incapacitáreis
incapacitaram
incapacitarei
incapacitarás
incapacitará
incapacitaremos
incapacitareis
incapacitarão
incapacitaria
incapacitarias
incapacitaria
incapacitaríamos
incapacitaríeis
incapacitariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
incapacitar Gerúndio
incapacite
incapacites
incapacite
incapacitemos
incapaciteis
incapacitem
incapacitasse
incapacitasses
incapacitasse
incapacitássemos
incapacitásseis
incapacitassem
incapacitar
incapacitares
incapacitar
incapacitarmos
incapacitardes
incapacitarem
-
incapacita (incapacites)
incapacite
incapacitemos
incapacitai (incapaciteis)
incapacitem
Pessoal

incapacitar
incapacitares
incapacitar
incapacitarmos
incapacitardes
incapacitarem
incapacitando

Particípio passado
incapacitadoincapacitada
incapacitadosincapacitadas

Flexiona como : amar

forma nominal : incapacitação

adjetivo PP : incapacitado