reendireitar - verbo
re·en·di·rei·tar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
reendireito reendireitas reendireita reendireitamos reendireitais reendireitam
| reendireitava reendireitavas reendireitava reendireitávamos reendireitáveis reendireitavam
| reendireitei reendireitaste reendireitou reendireitamos / reendireitámos reendireitastes reendireitaram
| reendireitara reendireitaras reendireitara reendireitáramos reendireitáreis reendireitaram
| reendireitarei reendireitarás reendireitará reendireitaremos reendireitareis reendireitarão
| reendireitaria reendireitarias reendireitaria reendireitaríamos reendireitaríeis reendireitariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| reendireitar
| Gerúndio
|
reendireite reendireites reendireite reendireitemos reendireiteis reendireitem
| reendireitasse reendireitasses reendireitasse reendireitássemos reendireitásseis reendireitassem
| reendireitar reendireitares reendireitar reendireitarmos reendireitardes reendireitarem
| - reendireita (reendireites) reendireite reendireitemos reendireitai (reendireiteis) reendireitem
| Pessoal reendireitar reendireitares reendireitar reendireitarmos reendireitardes reendireitarem
| reendireitando
Particípio passado
reendireitado | reendireitada | reendireitados | reendireitadas |
|
Flexiona como : amar
|