miniaturar - verbo
mi·ni·a·tu·rar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
miniaturo
miniaturas
miniatura
miniaturamos
miniaturais
miniaturam
| miniaturava
miniaturavas
miniaturava
miniaturávamos
miniaturáveis
miniaturavam
| miniaturei
miniaturaste
miniaturou
miniaturamos / miniaturámos
miniaturastes
miniaturaram
| miniaturara
miniaturaras
miniaturara
miniaturáramos
miniaturáreis
miniaturaram
| miniaturarei
miniaturarás
miniaturará
miniaturaremos
miniaturareis
miniaturarão
| miniaturaria
miniaturarias
miniaturaria
miniaturaríamos
miniaturaríeis
miniaturariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| miniaturar
| Gerúndio
|
miniature
miniatures
miniature
miniaturemos
miniatureis
miniaturem
| miniaturasse
miniaturasses
miniaturasse
miniaturássemos
miniaturásseis
miniaturassem
| miniaturar
miniaturares
miniaturar
miniaturarmos
miniaturardes
miniaturarem
| -
miniatura (miniatures)
miniature
miniaturemos
miniaturai (miniatureis)
miniaturem
| Pessoal
miniaturar
miniaturares
miniaturar
miniaturarmos
miniaturardes
miniaturarem
| miniaturando
Particípio passado
| miniaturado | miniaturada | | miniaturados | miniaturadas |
|
Flexiona como : amar
|
