reinumar - verbo
rei·nu·mar
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
reinumo reinumas reinuma reinumamos reinumais reinumam
| reinumava reinumavas reinumava reinumávamos reinumáveis reinumavam
| reinumei reinumaste reinumou reinumamos / reinumámos reinumastes reinumaram
| reinumara reinumaras reinumara reinumáramos reinumáreis reinumaram
| reinumarei reinumarás reinumará reinumaremos reinumareis reinumarão
| reinumaria reinumarias reinumaria reinumaríamos reinumaríeis reinumariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| reinumar
| Gerúndio
|
reinume reinumes reinume reinumemos reinumeis reinumem
| reinumasse reinumasses reinumasse reinumássemos reinumásseis reinumassem
| reinumar reinumares reinumar reinumarmos reinumardes reinumarem
| - reinuma (reinumes) reinume reinumemos reinumai (reinumeis) reinumem
| Pessoal reinumar reinumares reinumar reinumarmos reinumardes reinumarem
| reinumando
Particípio passado
reinumado | reinumada | reinumados | reinumadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : reinumação
|