ressoltar - verbo
res·sol·tar
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
ressolto ressoltas ressolta ressoltamos ressoltais ressoltam
| ressoltava ressoltavas ressoltava ressoltávamos ressoltáveis ressoltavam
| ressoltei ressoltaste ressoltou ressoltamos / ressoltámos ressoltastes ressoltaram
| ressoltara ressoltaras ressoltara ressoltáramos ressoltáreis ressoltaram
| ressoltarei ressoltarás ressoltará ressoltaremos ressoltareis ressoltarão
| ressoltaria ressoltarias ressoltaria ressoltaríamos ressoltaríeis ressoltariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| ressoltar
| Gerúndio
|
ressolte ressoltes ressolte ressoltemos ressolteis ressoltem
| ressoltasse ressoltasses ressoltasse ressoltássemos ressoltásseis ressoltassem
| ressoltar ressoltares ressoltar ressoltarmos ressoltardes ressoltarem
| - ressolta (ressoltes) ressolte ressoltemos ressoltai (ressolteis) ressoltem
| Pessoal ressoltar ressoltares ressoltar ressoltarmos ressoltardes ressoltarem
| ressoltando
Particípio passado
ressoltado | ressoltada | ressoltados | ressoltadas |
|
Flexiona como : amar
|