rinconar - verbo
rin·co·nar
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
rincono rinconas rincona rinconamos rinconais rinconam
| rinconava rinconavas rinconava rinconávamos rinconáveis rinconavam
| rinconei rinconaste rinconou rinconamos / rinconámos rinconastes rinconaram
| rinconara rinconaras rinconara rinconáramos rinconáreis rinconaram
| rinconarei rinconarás rinconará rinconaremos rinconareis rinconarão
| rinconaria rinconarias rinconaria rinconaríamos rinconaríeis rinconariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| rinconar
| Gerúndio
|
rincone rincones rincone rinconemos rinconeis rinconem
| rinconasse rinconasses rinconasse rinconássemos rinconásseis rinconassem
| rinconar rinconares rinconar rinconarmos rinconardes rinconarem
| - rincona (rincones) rincone rinconemos rinconai (rinconeis) rinconem
| Pessoal rinconar rinconares rinconar rinconarmos rinconardes rinconarem
| rinconando
Particípio passado
rinconado | rinconada | rinconados | rinconadas |
|
Flexiona como : amar
|