relentar - verbo
re·len·tar transitivo; intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
relento relentas relenta relentamos relentais relentam
| relentava relentavas relentava relentávamos relentáveis relentavam
| relentei relentaste relentou relentamos / relentámos relentastes relentaram
| relentara relentaras relentara relentáramos relentáreis relentaram
| relentarei relentarás relentará relentaremos relentareis relentarão
| relentaria relentarias relentaria relentaríamos relentaríeis relentariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| relentar
| Gerúndio
|
relente relentes relente relentemos relenteis relentem
| relentasse relentasses relentasse relentássemos relentásseis relentassem
| relentar relentares relentar relentarmos relentardes relentarem
| - relenta (relentes) relente relentemos relentai (relenteis) relentem
| Pessoal relentar relentares relentar relentarmos relentardes relentarem
| relentando
Particípio passado
relentado | relentada | relentados | relentadas |
|
Flexiona como : amar
|