dessubstanciar - verbo
des·subs·tan·ci·ar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
dessubstancio dessubstancias dessubstancia dessubstanciamos dessubstanciais dessubstanciam
| dessubstanciava dessubstanciavas dessubstanciava dessubstanciávamos dessubstanciáveis dessubstanciavam
| dessubstanciei dessubstanciaste dessubstanciou dessubstanciamos / dessubstanciámos dessubstanciastes dessubstanciaram
| dessubstanciara dessubstanciaras dessubstanciara dessubstanciáramos dessubstanciáreis dessubstanciaram
| dessubstanciarei dessubstanciarás dessubstanciará dessubstanciaremos dessubstanciareis dessubstanciarão
| dessubstanciaria dessubstanciarias dessubstanciaria dessubstanciaríamos dessubstanciaríeis dessubstanciariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| dessubstanciar
| Gerúndio
|
dessubstancie dessubstancies dessubstancie dessubstanciemos dessubstancieis dessubstanciem
| dessubstanciasse dessubstanciasses dessubstanciasse dessubstanciássemos dessubstanciásseis dessubstanciassem
| dessubstanciar dessubstanciares dessubstanciar dessubstanciarmos dessubstanciardes dessubstanciarem
| - dessubstancia (dessubstancies) dessubstancie dessubstanciemos dessubstanciai (dessubstancieis) dessubstanciem
| Pessoal dessubstanciar dessubstanciares dessubstanciar dessubstanciarmos dessubstanciardes dessubstanciarem
| dessubstanciando
Particípio passado
dessubstanciado | dessubstanciada | dessubstanciados | dessubstanciadas |
|
Flexiona como : amar
|