empeçonhentar - verbo
em·pe·ço·nhen·tar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
empeçonhento
empeçonhentas
empeçonhenta
empeçonhentamos
empeçonhentais
empeçonhentam
| empeçonhentava
empeçonhentavas
empeçonhentava
empeçonhentávamos
empeçonhentáveis
empeçonhentavam
| empeçonhentei
empeçonhentaste
empeçonhentou
empeçonhentamos / empeçonhentámos
empeçonhentastes
empeçonhentaram
| empeçonhentara
empeçonhentaras
empeçonhentara
empeçonhentáramos
empeçonhentáreis
empeçonhentaram
| empeçonhentarei
empeçonhentarás
empeçonhentará
empeçonhentaremos
empeçonhentareis
empeçonhentarão
| empeçonhentaria
empeçonhentarias
empeçonhentaria
empeçonhentaríamos
empeçonhentaríeis
empeçonhentariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| empeçonhentar
| Gerúndio
|
empeçonhente
empeçonhentes
empeçonhente
empeçonhentemos
empeçonhenteis
empeçonhentem
| empeçonhentasse
empeçonhentasses
empeçonhentasse
empeçonhentássemos
empeçonhentásseis
empeçonhentassem
| empeçonhentar
empeçonhentares
empeçonhentar
empeçonhentarmos
empeçonhentardes
empeçonhentarem
| -
empeçonhenta (empeçonhentes)
empeçonhente
empeçonhentemos
empeçonhentai (empeçonhenteis)
empeçonhentem
| Pessoal
empeçonhentar
empeçonhentares
empeçonhentar
empeçonhentarmos
empeçonhentardes
empeçonhentarem
| empeçonhentando
Particípio passado
| empeçonhentado | empeçonhentada | | empeçonhentados | empeçonhentadas |
|
Flexiona como : amar
|
