meirinhar - verbo
mei·ri·nhar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
meirinho meirinhas meirinha meirinhamos meirinhais meirinham
| meirinhava meirinhavas meirinhava meirinhávamos meirinháveis meirinhavam
| meirinhei meirinhaste meirinhou meirinhamos / meirinhámos meirinhastes meirinharam
| meirinhara meirinharas meirinhara meirinháramos meirinháreis meirinharam
| meirinharei meirinharás meirinhará meirinharemos meirinhareis meirinharão
| meirinharia meirinharias meirinharia meirinharíamos meirinharíeis meirinhariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| meirinhar
| Gerúndio
|
meirinhe meirinhes meirinhe meirinhemos meirinheis meirinhem
| meirinhasse meirinhasses meirinhasse meirinhássemos meirinhásseis meirinhassem
| meirinhar meirinhares meirinhar meirinharmos meirinhardes meirinharem
| - meirinha (meirinhes) meirinhe meirinhemos meirinhai (meirinheis) meirinhem
| Pessoal meirinhar meirinhares meirinhar meirinharmos meirinhardes meirinharem
| meirinhando
Particípio passado
meirinhado | meirinhada | meirinhados | meirinhadas |
|
Flexiona como : amar
|