importunar - verbo
im·por·tu·nar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
importuno importunas importuna importunamos importunais importunam
| importunava importunavas importunava importunávamos importunáveis importunavam
| importunei importunaste importunou importunamos / importunámos importunastes importunaram
| importunara importunaras importunara importunáramos importunáreis importunaram
| importunarei importunarás importunará importunaremos importunareis importunarão
| importunaria importunarias importunaria importunaríamos importunaríeis importunariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| importunar
| Gerúndio
|
importune importunes importune importunemos importuneis importunem
| importunasse importunasses importunasse importunássemos importunásseis importunassem
| importunar importunares importunar importunarmos importunardes importunarem
| - importuna (importunes) importune importunemos importunai (importuneis) importunem
| Pessoal importunar importunares importunar importunarmos importunardes importunarem
| importunando
Particípio passado
importunado | importunada | importunados | importunadas |
|
Flexiona como : amar adjetivo PP : importunado
forma nominal : importunação, importunância
|