carapetar - verbo
ca·ra·pe·tar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
carapeto carapetas carapeta carapetamos carapetais carapetam
| carapetava carapetavas carapetava carapetávamos carapetáveis carapetavam
| carapetei carapetaste carapetou carapetamos / carapetámos carapetastes carapetaram
| carapetara carapetaras carapetara carapetáramos carapetáreis carapetaram
| carapetarei carapetarás carapetará carapetaremos carapetareis carapetarão
| carapetaria carapetarias carapetaria carapetaríamos carapetaríeis carapetariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| carapetar
| Gerúndio
|
carapete carapetes carapete carapetemos carapeteis carapetem
| carapetasse carapetasses carapetasse carapetássemos carapetásseis carapetassem
| carapetar carapetares carapetar carapetarmos carapetardes carapetarem
| - carapeta (carapetes) carapete carapetemos carapetai (carapeteis) carapetem
| Pessoal carapetar carapetares carapetar carapetarmos carapetardes carapetarem
| carapetando
Particípio passado
carapetado | carapetada | carapetados | carapetadas |
|
Flexiona como : amar
|