desafaimar - verbo
de·sa·fai·mar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desafaimo desafaimas desafaima desafaimamos desafaimais desafaimam
| desafaimava desafaimavas desafaimava desafaimávamos desafaimáveis desafaimavam
| desafaimei desafaimaste desafaimou desafaimamos / desafaimámos desafaimastes desafaimaram
| desafaimara desafaimaras desafaimara desafaimáramos desafaimáreis desafaimaram
| desafaimarei desafaimarás desafaimará desafaimaremos desafaimareis desafaimarão
| desafaimaria desafaimarias desafaimaria desafaimaríamos desafaimaríeis desafaimariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desafaimar
| Gerúndio
|
desafaime desafaimes desafaime desafaimemos desafaimeis desafaimem
| desafaimasse desafaimasses desafaimasse desafaimássemos desafaimásseis desafaimassem
| desafaimar desafaimares desafaimar desafaimarmos desafaimardes desafaimarem
| - desafaima (desafaimes) desafaime desafaimemos desafaimai (desafaimeis) desafaimem
| Pessoal desafaimar desafaimares desafaimar desafaimarmos desafaimardes desafaimarem
| desafaimando
Particípio passado
desafaimado | desafaimada | desafaimados | desafaimadas |
|
Flexiona como : amar
|