ministrar - verbo
mi·nis·trar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
ministro ministras ministra ministramos ministrais ministram
| ministrava ministravas ministrava ministrávamos ministráveis ministravam
| ministrei ministraste ministrou ministramos / ministrámos ministrastes ministraram
| ministrara ministraras ministrara ministráramos ministráreis ministraram
| ministrarei ministrarás ministrará ministraremos ministrareis ministrarão
| ministraria ministrarias ministraria ministraríamos ministraríeis ministrariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| ministrar
| Gerúndio
|
ministre ministres ministre ministremos ministreis ministrem
| ministrasse ministrasses ministrasse ministrássemos ministrásseis ministrassem
| ministrar ministrares ministrar ministrarmos ministrardes ministrarem
| - ministra (ministres) ministre ministremos ministrai (ministreis) ministrem
| Pessoal ministrar ministrares ministrar ministrarmos ministrardes ministrarem
| ministrando
Particípio passado
ministrado | ministrada | ministrados | ministradas |
|
Flexiona como : amar
|