indutar - verbo
in·du·tar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
induto indutas induta indutamos indutais indutam
| indutava indutavas indutava indutávamos indutáveis indutavam
| indutei indutaste indutou indutamos / indutámos indutastes indutaram
| indutara indutaras indutara indutáramos indutáreis indutaram
| indutarei indutarás indutará indutaremos indutareis indutarão
| indutaria indutarias indutaria indutaríamos indutaríeis indutariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| indutar
| Gerúndio
|
indute indutes indute indutemos induteis indutem
| indutasse indutasses indutasse indutássemos indutásseis indutassem
| indutar indutares indutar indutarmos indutardes indutarem
| - induta (indutes) indute indutemos indutai (induteis) indutem
| Pessoal indutar indutares indutar indutarmos indutardes indutarem
| indutando
Particípio passado
indutado | indutada | indutados | indutadas |
|
Flexiona como : amar
|