pianizar - verbo
pi·a·ni·zar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
pianizo pianizas pianiza pianizamos pianizais pianizam
| pianizava pianizavas pianizava pianizávamos pianizáveis pianizavam
| pianizei pianizaste pianizou pianizamos / pianizámos pianizastes pianizaram
| pianizara pianizaras pianizara pianizáramos pianizáreis pianizaram
| pianizarei pianizarás pianizará pianizaremos pianizareis pianizarão
| pianizaria pianizarias pianizaria pianizaríamos pianizaríeis pianizariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| pianizar
| Gerúndio
|
pianize pianizes pianize pianizemos pianizeis pianizem
| pianizasse pianizasses pianizasse pianizássemos pianizásseis pianizassem
| pianizar pianizares pianizar pianizarmos pianizardes pianizarem
| - pianiza (pianizes) pianize pianizemos pianizai (pianizeis) pianizem
| Pessoal pianizar pianizares pianizar pianizarmos pianizardes pianizarem
| pianizando
Particípio passado
pianizado | pianizada | pianizados | pianizadas |
|
Flexiona como : amar
|