esbotenar - verbo
es·bo·te·nar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
esboteno esbotenas esbotena esbotenamos esbotenais esbotenam
| esbotenava esbotenavas esbotenava esbotenávamos esbotenáveis esbotenavam
| esbotenei esbotenaste esbotenou esbotenamos / esbotenámos esbotenastes esbotenaram
| esbotenara esbotenaras esbotenara esbotenáramos esbotenáreis esbotenaram
| esbotenarei esbotenarás esbotenará esbotenaremos esbotenareis esbotenarão
| esbotenaria esbotenarias esbotenaria esbotenaríamos esbotenaríeis esbotenariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| esbotenar
| Gerúndio
|
esbotene esbotenes esbotene esbotenemos esboteneis esbotenem
| esbotenasse esbotenasses esbotenasse esbotenássemos esbotenásseis esbotenassem
| esbotenar esbotenares esbotenar esbotenarmos esbotenardes esbotenarem
| - esbotena (esbotenes) esbotene esbotenemos esbotenai (esboteneis) esbotenem
| Pessoal esbotenar esbotenares esbotenar esbotenarmos esbotenardes esbotenarem
| esbotenando
Particípio passado
esbotenado | esbotenada | esbotenados | esbotenadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : esbotenadela
|