refutar - verbo
re·fu·tar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
refuto refutas refuta refutamos refutais refutam
| refutava refutavas refutava refutávamos refutáveis refutavam
| refutei refutaste refutou refutamos / refutámos refutastes refutaram
| refutara refutaras refutara refutáramos refutáreis refutaram
| refutarei refutarás refutará refutaremos refutareis refutarão
| refutaria refutarias refutaria refutaríamos refutaríeis refutariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| refutar
| Gerúndio
|
refute refutes refute refutemos refuteis refutem
| refutasse refutasses refutasse refutássemos refutásseis refutassem
| refutar refutares refutar refutarmos refutardes refutarem
| - refuta (refutes) refute refutemos refutai (refuteis) refutem
| Pessoal refutar refutares refutar refutarmos refutardes refutarem
| refutando
Particípio passado
refutado | refutada | refutados | refutadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : refutação
|