inorar - verbo
i·no·rar
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
inoro inoras inora inoramos inorais inoram
| inorava inoravas inorava inorávamos inoráveis inoravam
| inorei inoraste inorou inoramos / inorámos inorastes inoraram
| inorara inoraras inorara inoráramos inoráreis inoraram
| inorarei inorarás inorará inoraremos inorareis inorarão
| inoraria inorarias inoraria inoraríamos inoraríeis inorariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| inorar
| Gerúndio
|
inore inores inore inoremos inoreis inorem
| inorasse inorasses inorasse inorássemos inorásseis inorassem
| inorar inorares inorar inorarmos inorardes inorarem
| - inora (inores) inore inoremos inorai (inoreis) inorem
| Pessoal inorar inorares inorar inorarmos inorardes inorarem
| inorando
Particípio passado
inorado | inorada | inorados | inoradas |
|
Flexiona como : amar
|