discernir - verbo
dis·cer·nir intransitivo; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
discirno discernes discerne discernimos discernis discernem
| discernia discernias discernia discerníamos discerníeis discerniam
| discerni discerniste discerniu discernimos discernistes discerniram
| discernira discerniras discernira discerníramos discerníreis discerniram
| discernirei discernirás discernirá discerniremos discernireis discernirão
| discerniria discernirias discerniria discerniríamos discerniríeis discerniriam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| discernir
| Gerúndio
|
discirna discirnas discirna discirnamos discirnais discirnam
| discernisse discernisses discernisse discerníssemos discernísseis discernissem
| discernir discernires discernir discernirmos discernirdes discernirem
| - discerne (discirnas) discirna discirnamos discerni (discirnais) discirnam
| Pessoal discernir discernires discernir discernirmos discernirdes discernirem
| discernindo
Particípio passado
discernido | discernida | discernidos | discernidas |
|
Flexiona como : competir forma nominal : discernimento
|