discernir - verbo

dis·cer·nir

intransitivo; transitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
discirno
discernes
discerne
discernimos
discernis
discernem
discernia
discernias
discernia
discerníamos
discerníeis
discerniam
discerni
discerniste
discerniu
discernimos
discernistes
discerniram
discernira
discerniras
discernira
discerníramos
discerníreis
discerniram
discernirei
discernirás
discernirá
discerniremos
discernireis
discernirão
discerniria
discernirias
discerniria
discerniríamos
discerniríeis
discerniriam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
discernir Gerúndio
discirna
discirnas
discirna
discirnamos
discirnais
discirnam
discernisse
discernisses
discernisse
discerníssemos
discernísseis
discernissem
discernir
discernires
discernir
discernirmos
discernirdes
discernirem
-
discerne (discirnas)
discirna
discirnamos
discerni (discirnais)
discirnam
Pessoal

discernir
discernires
discernir
discernirmos
discernirdes
discernirem
discernindo

Particípio passado
discernidodiscernida
discernidosdiscernidas

Flexiona como : competir

forma nominal : discernimento