enraivar - verbo
en·rai·var transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
enraivo enraivas enraiva enraivamos enraivais enraivam
| enraivava enraivavas enraivava enraivávamos enraiváveis enraivavam
| enraivei enraivaste enraivou enraivamos / enraivámos enraivastes enraivaram
| enraivara enraivaras enraivara enraiváramos enraiváreis enraivaram
| enraivarei enraivarás enraivará enraivaremos enraivareis enraivarão
| enraivaria enraivarias enraivaria enraivaríamos enraivaríeis enraivariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| enraivar
| Gerúndio
|
enraive enraives enraive enraivemos enraiveis enraivem
| enraivasse enraivasses enraivasse enraivássemos enraivásseis enraivassem
| enraivar enraivares enraivar enraivarmos enraivardes enraivarem
| - enraiva (enraives) enraive enraivemos enraivai (enraiveis) enraivem
| Pessoal enraivar enraivares enraivar enraivarmos enraivardes enraivarem
| enraivando
Particípio passado
enraivado | enraivada | enraivados | enraivadas |
|
Flexiona como : amar
|