minudenciar - verbo
mi·nu·den·ci·ar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
minudencio minudencias minudencia minudenciamos minudenciais minudenciam
| minudenciava minudenciavas minudenciava minudenciávamos minudenciáveis minudenciavam
| minudenciei minudenciaste minudenciou minudenciamos / minudenciámos minudenciastes minudenciaram
| minudenciara minudenciaras minudenciara minudenciáramos minudenciáreis minudenciaram
| minudenciarei minudenciarás minudenciará minudenciaremos minudenciareis minudenciarão
| minudenciaria minudenciarias minudenciaria minudenciaríamos minudenciaríeis minudenciariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| minudenciar
| Gerúndio
|
minudencie minudencies minudencie minudenciemos minudencieis minudenciem
| minudenciasse minudenciasses minudenciasse minudenciássemos minudenciásseis minudenciassem
| minudenciar minudenciares minudenciar minudenciarmos minudenciardes minudenciarem
| - minudencia (minudencies) minudencie minudenciemos minudenciai (minudencieis) minudenciem
| Pessoal minudenciar minudenciares minudenciar minudenciarmos minudenciardes minudenciarem
| minudenciando
Particípio passado
minudenciado | minudenciada | minudenciados | minudenciadas |
|
Flexiona como : amar
|