vitoriar - verbo
vi·to·ri·ar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
vitorio vitorias vitoria vitoriamos vitoriais vitoriam
| vitoriava vitoriavas vitoriava vitoriávamos vitoriáveis vitoriavam
| vitoriei vitoriaste vitoriou vitoriamos / vitoriámos vitoriastes vitoriaram
| vitoriara vitoriaras vitoriara vitoriáramos vitoriáreis vitoriaram
| vitoriarei vitoriarás vitoriará vitoriaremos vitoriareis vitoriarão
| vitoriaria vitoriarias vitoriaria vitoriaríamos vitoriaríeis vitoriariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| vitoriar
| Gerúndio
|
vitorie vitories vitorie vitoriemos vitorieis vitoriem
| vitoriasse vitoriasses vitoriasse vitoriássemos vitoriásseis vitoriassem
| vitoriar vitoriares vitoriar vitoriarmos vitoriardes vitoriarem
| - vitoria (vitories) vitorie vitoriemos vitoriai (vitorieis) vitoriem
| Pessoal vitoriar vitoriares vitoriar vitoriarmos vitoriardes vitoriarem
| vitoriando
Particípio passado
vitoriado | vitoriada | vitoriados | vitoriadas |
|
Flexiona como : amar
|