furdunçar - verbo

fur·dun·çar

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
furdunço
furdunças
furdunça
furdunçamos
furdunçais
furdunçam
furdunçava
furdunçavas
furdunçava
furdunçávamos
furdunçáveis
furdunçavam
furduncei
furdunçaste
furdunçou
furdunçamos / furdunçámos
furdunçastes
furdunçaram
furdunçara
furdunçaras
furdunçara
furdunçáramos
furdunçáreis
furdunçaram
furdunçarei
furdunçarás
furdunçará
furdunçaremos
furdunçareis
furdunçarão
furdunçaria
furdunçarias
furdunçaria
furdunçaríamos
furdunçaríeis
furdunçariam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
furdunçar Gerúndio
furdunce
furdunces
furdunce
furduncemos
furdunceis
furduncem
furdunçasse
furdunçasses
furdunçasse
furdunçássemos
furdunçásseis
furdunçassem
furdunçar
furdunçares
furdunçar
furdunçarmos
furdunçardes
furdunçarem
-
furdunça (furdunces)
furdunce
furduncemos
furdunçai (furdunceis)
furduncem
Pessoal

furdunçar
furdunçares
furdunçar
furdunçarmos
furdunçardes
furdunçarem
furdunçando

Particípio passado
furdunçadofurdunçada
furdunçadosfurdunçadas

Flexiona como : atiçar