manutenir - verbo

ma·nu·te·nir

transitivo

Indicativo
Presente Pretérito
imperfeito
Pretérito
perfeito
Pretérito
mais-que-perfeito
Futuro
imperfeito
Futuro
perfeito (condicional)
-
-
-
manutenimos
manutenis
-
manutenia
manutenias
manutenia
manuteníamos
manuteníeis
manuteniam
manuteni
manuteniste
manuteniu
manutenimos
manutenistes
manuteniram
manutenira
manuteniras
manutenira
manuteníramos
manuteníreis
manuteniram
manutenirei
manutenirás
manutenirá
manuteniremos
manutenireis
manutenirão
manuteniria
manutenirias
manuteniria
manuteniríamos
manuteniríeis
manuteniriam
Conjuntivo / Subjuntivo Imperativo Infinitivo Outras formas
Presente Pretérito imperfeito Futuro Afirmativo
(Negativo)
manutenir Gerúndio
-
-
-
-
-
-
manutenisse
manutenisses
manutenisse
manuteníssemos
manutenísseis
manutenissem
manutenir
manutenires
manutenir
manutenirmos
manutenirdes
manutenirem
-
- (manutinas)
-
-
manuteni (manutinais)
-
Pessoal

manutenir
manutenires
manutenir
manutenirmos
manutenirdes
manutenirem
manutenindo

Particípio passado
manutenidomanutenida
manutenidosmanutenidas