| curibotar - verbocu·ri·bo·tar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente | Pretérito imperfeito
 | Pretérito perfeito
 | Pretérito mais-que-perfeito
 | Futuro imperfeito
 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
| curiboto curibotas
 curibota
 curibotamos
 curibotais
 curibotam
 | curibotava curibotavas
 curibotava
 curibotávamos
 curibotáveis
 curibotavam
 | curibotei curibotaste
 curibotou
 curibotamos  /  curibotámos
 curibotastes
 curibotaram
 | curibotara curibotaras
 curibotara
 curibotáramos
 curibotáreis
 curibotaram
 | curibotarei curibotarás
 curibotará
 curibotaremos
 curibotareis
 curibotarão
 | curibotaria curibotarias
 curibotaria
 curibotaríamos
 curibotaríeis
 curibotariam
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo | Imperativo | Infinitivo | Outras formas | 
|---|
 
		| Presente | Pretérito imperfeito | Futuro | Afirmativo (Negativo)
 | curibotar | Gerúndio |  
| curibote curibotes
 curibote
 curibotemos
 curiboteis
 curibotem
 | curibotasse curibotasses
 curibotasse
 curibotássemos
 curibotásseis
 curibotassem
 | curibotar curibotares
 curibotar
 curibotarmos
 curibotardes
 curibotarem
 | - curibota (curibotes)
 curibote
 curibotemos
 curibotai (curiboteis)
 curibotem
 | Pessoal curibotar
 curibotares
 curibotar
 curibotarmos
 curibotardes
 curibotarem
 | curibotando 
 
 Particípio passado | curibotado | curibotada |  | curibotados | curibotadas | 
 |  Flexiona como : amar forma nominal : curibotice
         |