dissentir - verbo
dis·sen·tir intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
dissinto dissentes dissente dissentimos dissentis dissentem
| dissentia dissentias dissentia dissentíamos dissentíeis dissentiam
| dissenti dissentiste dissentiu dissentimos dissentistes dissentiram
| dissentira dissentiras dissentira dissentíramos dissentíreis dissentiram
| dissentirei dissentirás dissentirá dissentiremos dissentireis dissentirão
| dissentiria dissentirias dissentiria dissentiríamos dissentiríeis dissentiriam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| dissentir
| Gerúndio
|
dissinta dissintas dissinta dissintamos dissintais dissintam
| dissentisse dissentisses dissentisse dissentíssemos dissentísseis dissentissem
| dissentir dissentires dissentir dissentirmos dissentirdes dissentirem
| - dissente (dissintas) dissinta dissintamos dissenti (dissintais) dissintam
| Pessoal dissentir dissentires dissentir dissentirmos dissentirdes dissentirem
| dissentindo
Particípio passado
dissentido | dissentida | dissentidos | dissentidas |
|
Flexiona como : competir forma nominal : dissentimento, dissensão
|