dinumerar - verbo
					di·nu·me·rar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
dinumero dinumeras dinumera dinumeramos dinumerais dinumeram
 | dinumerava dinumeravas dinumerava dinumerávamos dinumeráveis dinumeravam
 | dinumerei dinumeraste dinumerou dinumeramos  /  dinumerámos dinumerastes dinumeraram
 | dinumerara dinumeraras dinumerara dinumeráramos dinumeráreis dinumeraram
 | dinumerarei dinumerarás dinumerará dinumeraremos dinumerareis dinumerarão
 | dinumeraria dinumerarias dinumeraria dinumeraríamos dinumeraríeis dinumerariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | dinumerar
		 | Gerúndio
 |  
dinumere dinumeres dinumere dinumeremos dinumereis dinumerem
 | dinumerasse dinumerasses dinumerasse dinumerássemos dinumerásseis dinumerassem
 | dinumerar dinumerares dinumerar dinumerarmos dinumerardes dinumerarem
 | - dinumera (dinumeres) dinumere dinumeremos dinumerai (dinumereis) dinumerem
 | Pessoal  dinumerar dinumerares dinumerar dinumerarmos dinumerardes dinumerarem
 | dinumerando
	
 
 Particípio passado 
	
| dinumerado | dinumerada |  | dinumerados | dinumeradas |   
 |   
Flexiona como : amar forma nominal : dinumeração
          |