reatar - verbo
re·a·tar transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
reato reatas reata reatamos reatais reatam
| reatava reatavas reatava reatávamos reatáveis reatavam
| reatei reataste reatou reatamos / reatámos reatastes reataram
| reatara reataras reatara reatáramos reatáreis reataram
| reatarei reatarás reatará reataremos reatareis reatarão
| reataria reatarias reataria reataríamos reataríeis reatariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| reatar
| Gerúndio
|
reate reates reate reatemos reateis reatem
| reatasse reatasses reatasse reatássemos reatásseis reatassem
| reatar reatares reatar reatarmos reatardes reatarem
| - reata (reates) reate reatemos reatai (reateis) reatem
| Pessoal reatar reatares reatar reatarmos reatardes reatarem
| reatando
Particípio passado
| reatado | reatada | | reatados | reatadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : reatamento
|