| atontar - verboa·ton·tar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente | Pretérito imperfeito
 | Pretérito perfeito
 | Pretérito mais-que-perfeito
 | Futuro imperfeito
 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
| atonto atontas
 atonta
 atontamos
 atontais
 atontam
 | atontava atontavas
 atontava
 atontávamos
 atontáveis
 atontavam
 | atontei atontaste
 atontou
 atontamos  /  atontámos
 atontastes
 atontaram
 | atontara atontaras
 atontara
 atontáramos
 atontáreis
 atontaram
 | atontarei atontarás
 atontará
 atontaremos
 atontareis
 atontarão
 | atontaria atontarias
 atontaria
 atontaríamos
 atontaríeis
 atontariam
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo | Imperativo | Infinitivo | Outras formas | 
|---|
 
		| Presente | Pretérito imperfeito | Futuro | Afirmativo (Negativo)
 | atontar | Gerúndio |  
| atonte atontes
 atonte
 atontemos
 atonteis
 atontem
 | atontasse atontasses
 atontasse
 atontássemos
 atontásseis
 atontassem
 | atontar atontares
 atontar
 atontarmos
 atontardes
 atontarem
 | - atonta (atontes)
 atonte
 atontemos
 atontai (atonteis)
 atontem
 | Pessoal atontar
 atontares
 atontar
 atontarmos
 atontardes
 atontarem
 | atontando 
 
 Particípio passado | atontado | atontada |  | atontados | atontadas | 
 |  Flexiona como : amar adjetivo PP : atontado
         |