instrumentar - verbo
ins·tru·men·tar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
instrumento instrumentas instrumenta instrumentamos instrumentais instrumentam
| instrumentava instrumentavas instrumentava instrumentávamos instrumentáveis instrumentavam
| instrumentei instrumentaste instrumentou instrumentamos / instrumentámos instrumentastes instrumentaram
| instrumentara instrumentaras instrumentara instrumentáramos instrumentáreis instrumentaram
| instrumentarei instrumentarás instrumentará instrumentaremos instrumentareis instrumentarão
| instrumentaria instrumentarias instrumentaria instrumentaríamos instrumentaríeis instrumentariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| instrumentar
| Gerúndio
|
instrumente instrumentes instrumente instrumentemos instrumenteis instrumentem
| instrumentasse instrumentasses instrumentasse instrumentássemos instrumentásseis instrumentassem
| instrumentar instrumentares instrumentar instrumentarmos instrumentardes instrumentarem
| - instrumenta (instrumentes) instrumente instrumentemos instrumentai (instrumenteis) instrumentem
| Pessoal instrumentar instrumentares instrumentar instrumentarmos instrumentardes instrumentarem
| instrumentando
Particípio passado
instrumentado | instrumentada | instrumentados | instrumentadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : instrumentação
|