incidentar - verbo
in·ci·den·tar
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
incidento incidentas incidenta incidentamos incidentais incidentam
| incidentava incidentavas incidentava incidentávamos incidentáveis incidentavam
| incidentei incidentaste incidentou incidentamos / incidentámos incidentastes incidentaram
| incidentara incidentaras incidentara incidentáramos incidentáreis incidentaram
| incidentarei incidentarás incidentará incidentaremos incidentareis incidentarão
| incidentaria incidentarias incidentaria incidentaríamos incidentaríeis incidentariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| incidentar
| Gerúndio
|
incidente incidentes incidente incidentemos incidenteis incidentem
| incidentasse incidentasses incidentasse incidentássemos incidentásseis incidentassem
| incidentar incidentares incidentar incidentarmos incidentardes incidentarem
| - incidenta (incidentes) incidente incidentemos incidentai (incidenteis) incidentem
| Pessoal incidentar incidentares incidentar incidentarmos incidentardes incidentarem
| incidentando
Particípio passado
incidentado | incidentada | incidentados | incidentadas |
|
Flexiona como : amar
|