sucatear - verbo
					su·ca·te·ar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
sucateio sucateias sucateia sucateamos sucateais sucateiam
 | sucateava sucateavas sucateava sucateávamos sucateáveis sucateavam
 | sucateei sucateaste sucateou sucateamos  /  sucateámos sucateastes sucatearam
 | sucateara sucatearas sucateara sucateáramos sucateáreis sucatearam
 | sucatearei sucatearás sucateará sucatearemos sucateareis sucatearão
 | sucatearia sucatearias sucatearia sucatearíamos sucatearíeis sucateariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | sucatear
		 | Gerúndio
 |  
sucateie sucateies sucateie sucateemos sucateeis sucateiem
 | sucateasse sucateasses sucateasse sucateássemos sucateásseis sucateassem
 | sucatear sucateares sucatear sucatearmos sucateardes sucatearem
 | - sucateia (sucateies) sucateie sucateemos sucateai (sucateeis) sucateiem
 | Pessoal  sucatear sucateares sucatear sucatearmos sucateardes sucatearem
 | sucateando
	
 
 Particípio passado 
	
| sucateado | sucateada |  | sucateados | sucateadas |   
 |   
Flexiona como : arear forma nominal : sucateamento
          |