concubinar - verbo
con·cu·bi·nar pronominal
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
concubino concubinas concubina concubinamos concubinais concubinam
| concubinava concubinavas concubinava concubinávamos concubináveis concubinavam
| concubinei concubinaste concubinou concubinámos / concubinamos concubinastes concubinaram
| concubinara concubinaras concubinara concubináramos concubináreis concubinaram
| concubinarei concubinarás concubinará concubinaremos concubinareis concubinarão
| concubinaria concubinarias concubinaria concubinaríamos concubinaríeis concubinariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| concubinar
| Gerúndio
|
concubine concubines concubine concubinemos concubineis concubinem
| concubinasse concubinasses concubinasse concubinássemos concubinásseis concubinassem
| concubinar concubinares concubinar concubinarmos concubinardes concubinarem
| - concubina (concubines) concubine concubinemos concubinai (concubineis) concubinem
| Pessoal concubinar concubinares concubinar concubinarmos concubinardes concubinarem
| concubinando
Particípio passado
| concubinado | concubinada | | concubinados | concubinadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : concubinagem
|