desbanalizar - verbo
des·ba·na·li·zar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desbanalizo desbanalizas desbanaliza desbanalizamos desbanalizais desbanalizam
| desbanalizava desbanalizavas desbanalizava desbanalizávamos desbanalizáveis desbanalizavam
| desbanalizei desbanalizaste desbanalizou desbanalizámos / desbanalizamos desbanalizastes desbanalizaram
| desbanalizara desbanalizaras desbanalizara desbanalizáramos desbanalizáreis desbanalizaram
| desbanalizarei desbanalizarás desbanalizará desbanalizaremos desbanalizareis desbanalizarão
| desbanalizaria desbanalizarias desbanalizaria desbanalizaríamos desbanalizaríeis desbanalizariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desbanalizar
| Gerúndio
|
desbanalize desbanalizes desbanalize desbanalizemos desbanalizeis desbanalizem
| desbanalizasse desbanalizasses desbanalizasse desbanalizássemos desbanalizásseis desbanalizassem
| desbanalizar desbanalizares desbanalizar desbanalizarmos desbanalizardes desbanalizarem
| - desbanaliza (desbanalizes) desbanalize desbanalizemos desbanalizai (desbanalizeis) desbanalizem
| Pessoal desbanalizar desbanalizares desbanalizar desbanalizarmos desbanalizardes desbanalizarem
| desbanalizando
Particípio passado
desbanalizado | desbanalizada | desbanalizados | desbanalizadas |
|
Flexiona como : amar
|