incomodar - verbo
					in·co·mo·dar transitivo; pronominal 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
incomodo incomodas incomoda incomodamos incomodais incomodam
 | incomodava incomodavas incomodava incomodávamos incomodáveis incomodavam
 | incomodei incomodaste incomodou incomodamos  /  incomodámos incomodastes incomodaram
 | incomodara incomodaras incomodara incomodáramos incomodáreis incomodaram
 | incomodarei incomodarás incomodará incomodaremos incomodareis incomodarão
 | incomodaria incomodarias incomodaria incomodaríamos incomodaríeis incomodariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | incomodar
		 | Gerúndio
 |  
incomode incomodes incomode incomodemos incomodeis incomodem
 | incomodasse incomodasses incomodasse incomodássemos incomodásseis incomodassem
 | incomodar incomodares incomodar incomodarmos incomodardes incomodarem
 | - incomoda (incomodes) incomode incomodemos incomodai (incomodeis) incomodem
 | Pessoal  incomodar incomodares incomodar incomodarmos incomodardes incomodarem
 | incomodando
	
 
 Particípio passado 
	
| incomodado | incomodada |  | incomodados | incomodadas |   
 |   
Flexiona como : amar adjetivo PP : incomodado
          |