ataviar - verbo
a·ta·vi·ar pronominal; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
atavio atavias atavia ataviamos ataviais ataviam
| ataviava ataviavas ataviava ataviávamos ataviáveis ataviavam
| ataviei ataviaste ataviou ataviamos / ataviámos ataviastes ataviaram
| ataviara ataviaras ataviara ataviáramos ataviáreis ataviaram
| ataviarei ataviarás ataviará ataviaremos ataviareis ataviarão
| ataviaria ataviarias ataviaria ataviaríamos ataviaríeis ataviariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| ataviar
| Gerúndio
|
atavie atavies atavie ataviemos atavieis ataviem
| ataviasse ataviasses ataviasse ataviássemos ataviásseis ataviassem
| ataviar ataviares ataviar ataviarmos ataviardes ataviarem
| - atavia (atavies) atavie ataviemos ataviai (atavieis) ataviem
| Pessoal ataviar ataviares ataviar ataviarmos ataviardes ataviarem
| ataviando
Particípio passado
ataviado | ataviada | ataviados | ataviadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : ataviamento
|