assoleimar - verbo
as·so·lei·mar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
assoleimo assoleimas assoleima assoleimamos assoleimais assoleimam
| assoleimava assoleimavas assoleimava assoleimávamos assoleimáveis assoleimavam
| assoleimei assoleimaste assoleimou assoleimamos / assoleimámos assoleimastes assoleimaram
| assoleimara assoleimaras assoleimara assoleimáramos assoleimáreis assoleimaram
| assoleimarei assoleimarás assoleimará assoleimaremos assoleimareis assoleimarão
| assoleimaria assoleimarias assoleimaria assoleimaríamos assoleimaríeis assoleimariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| assoleimar
| Gerúndio
|
assoleime assoleimes assoleime assoleimemos assoleimeis assoleimem
| assoleimasse assoleimasses assoleimasse assoleimássemos assoleimásseis assoleimassem
| assoleimar assoleimares assoleimar assoleimarmos assoleimardes assoleimarem
| - assoleima (assoleimes) assoleime assoleimemos assoleimai (assoleimeis) assoleimem
| Pessoal assoleimar assoleimares assoleimar assoleimarmos assoleimardes assoleimarem
| assoleimando
Particípio passado
assoleimado | assoleimada | assoleimados | assoleimadas |
|
Flexiona como : amar
|