empancar - verbo
em·pan·car intransitivo; transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
empanco
empancas
empanca
empancamos
empancais
empancam
| empancava
empancavas
empancava
empancávamos
empancáveis
empancavam
| empanquei
empancaste
empancou
empancamos / empancámos
empancastes
empancaram
| empancara
empancaras
empancara
empancáramos
empancáreis
empancaram
| empancarei
empancarás
empancará
empancaremos
empancareis
empancarão
| empancaria
empancarias
empancaria
empancaríamos
empancaríeis
empancariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| empancar
| Gerúndio
|
empanque
empanques
empanque
empanquemos
empanqueis
empanquem
| empancasse
empancasses
empancasse
empancássemos
empancásseis
empancassem
| empancar
empancares
empancar
empancarmos
empancardes
empancarem
| -
empanca (empanques)
empanque
empanquemos
empancai (empanqueis)
empanquem
| Pessoal
empancar
empancares
empancar
empancarmos
empancardes
empancarem
| empancando
Particípio passado
| empancado | empancada | | empancados | empancadas |
|
Flexiona como : colocar forma nominal : empancamento
|
