mandrionar - verbo
man·dri·o·nar intransitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
mandriono mandrionas mandriona mandrionamos mandrionais mandrionam
| mandrionava mandrionavas mandrionava mandrionávamos mandrionáveis mandrionavam
| mandrionei mandrionaste mandrionou mandrionamos / mandrionámos mandrionastes mandrionaram
| mandrionara mandrionaras mandrionara mandrionáramos mandrionáreis mandrionaram
| mandrionarei mandrionarás mandrionará mandrionaremos mandrionareis mandrionarão
| mandrionaria mandrionarias mandrionaria mandrionaríamos mandrionaríeis mandrionariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| mandrionar
| Gerúndio
|
mandrione mandriones mandrione mandrionemos mandrioneis mandrionem
| mandrionasse mandrionasses mandrionasse mandrionássemos mandrionásseis mandrionassem
| mandrionar mandrionares mandrionar mandrionarmos mandrionardes mandrionarem
| - mandriona (mandriones) mandrione mandrionemos mandrionai (mandrioneis) mandrionem
| Pessoal mandrionar mandrionares mandrionar mandrionarmos mandrionardes mandrionarem
| mandrionando
Particípio passado
mandrionado | mandrionada | mandrionados | mandrionadas |
|
Flexiona como : amar
|