desamotinar - verbo
					de·sa·mo·ti·nar transitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
desamotino desamotinas desamotina desamotinamos desamotinais desamotinam
 | desamotinava desamotinavas desamotinava desamotinávamos desamotináveis desamotinavam
 | desamotinei desamotinaste desamotinou desamotinamos  /  desamotinámos desamotinastes desamotinaram
 | desamotinara desamotinaras desamotinara desamotináramos desamotináreis desamotinaram
 | desamotinarei desamotinarás desamotinará desamotinaremos desamotinareis desamotinarão
 | desamotinaria desamotinarias desamotinaria desamotinaríamos desamotinaríeis desamotinariam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | desamotinar
		 | Gerúndio
 |  
desamotine desamotines desamotine desamotinemos desamotineis desamotinem
 | desamotinasse desamotinasses desamotinasse desamotinássemos desamotinásseis desamotinassem
 | desamotinar desamotinares desamotinar desamotinarmos desamotinardes desamotinarem
 | - desamotina (desamotines) desamotine desamotinemos desamotinai (desamotineis) desamotinem
 | Pessoal  desamotinar desamotinares desamotinar desamotinarmos desamotinardes desamotinarem
 | desamotinando
	
 
 Particípio passado 
	
| desamotinado | desamotinada |  | desamotinados | desamotinadas |   
 |   
Flexiona como : amar forma nominal : desamotinação
          |