desarreatar - verbo
de·sar·re·a·tar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desarreato desarreatas desarreata desarreatamos desarreatais desarreatam
| desarreatava desarreatavas desarreatava desarreatávamos desarreatáveis desarreatavam
| desarreatei desarreataste desarreatou desarreatamos / desarreatámos desarreatastes desarreataram
| desarreatara desarreataras desarreatara desarreatáramos desarreatáreis desarreataram
| desarreatarei desarreatarás desarreatará desarreataremos desarreatareis desarreatarão
| desarreataria desarreatarias desarreataria desarreataríamos desarreataríeis desarreatariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desarreatar
| Gerúndio
|
desarreate desarreates desarreate desarreatemos desarreateis desarreatem
| desarreatasse desarreatasses desarreatasse desarreatássemos desarreatásseis desarreatassem
| desarreatar desarreatares desarreatar desarreatarmos desarreatardes desarreatarem
| - desarreata (desarreates) desarreate desarreatemos desarreatai (desarreateis) desarreatem
| Pessoal desarreatar desarreatares desarreatar desarreatarmos desarreatardes desarreatarem
| desarreatando
Particípio passado
desarreatado | desarreatada | desarreatados | desarreatadas |
|
Flexiona como : amar
|