desenviesar - verbo
de·sen·vi·e·sar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
desenvieso desenviesas desenviesa desenviesamos desenviesais desenviesam
| desenviesava desenviesavas desenviesava desenviesávamos desenviesáveis desenviesavam
| desenviesei desenviesaste desenviesou desenviesamos / desenviesámos desenviesastes desenviesaram
| desenviesara desenviesaras desenviesara desenviesáramos desenviesáreis desenviesaram
| desenviesarei desenviesarás desenviesará desenviesaremos desenviesareis desenviesarão
| desenviesaria desenviesarias desenviesaria desenviesaríamos desenviesaríeis desenviesariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| desenviesar
| Gerúndio
|
desenviese desenvieses desenviese desenviesemos desenvieseis desenviesem
| desenviesasse desenviesasses desenviesasse desenviesássemos desenviesásseis desenviesassem
| desenviesar desenviesares desenviesar desenviesarmos desenviesardes desenviesarem
| - desenviesa (desenvieses) desenviese desenviesemos desenviesai (desenvieseis) desenviesem
| Pessoal desenviesar desenviesares desenviesar desenviesarmos desenviesardes desenviesarem
| desenviesando
Particípio passado
desenviesado | desenviesada | desenviesados | desenviesadas |
|
Flexiona como : amar
|