enrestiar - verbo
en·res·ti·ar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
enrestio enrestias enrestia enrestiamos enrestiais enrestiam
| enrestiava enrestiavas enrestiava enrestiávamos enrestiáveis enrestiavam
| enrestiei enrestiaste enrestiou enrestiamos / enrestiámos enrestiastes enrestiaram
| enrestiara enrestiaras enrestiara enrestiáramos enrestiáreis enrestiaram
| enrestiarei enrestiarás enrestiará enrestiaremos enrestiareis enrestiarão
| enrestiaria enrestiarias enrestiaria enrestiaríamos enrestiaríeis enrestiariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| enrestiar
| Gerúndio
|
enrestie enresties enrestie enrestiemos enrestieis enrestiem
| enrestiasse enrestiasses enrestiasse enrestiássemos enrestiásseis enrestiassem
| enrestiar enrestiares enrestiar enrestiarmos enrestiardes enrestiarem
| - enrestia (enresties) enrestie enrestiemos enrestiai (enrestieis) enrestiem
| Pessoal enrestiar enrestiares enrestiar enrestiarmos enrestiardes enrestiarem
| enrestiando
Particípio passado
enrestiado | enrestiada | enrestiados | enrestiadas |
|
Flexiona como : amar
|