cinematografar - verbo
ci·ne·ma·to·gra·far transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
cinematografo cinematografas cinematografa cinematografamos cinematografais cinematografam
| cinematografava cinematografavas cinematografava cinematografávamos cinematografáveis cinematografavam
| cinematografei cinematografaste cinematografou cinematografamos / cinematografámos cinematografastes cinematografaram
| cinematografara cinematografaras cinematografara cinematografáramos cinematografáreis cinematografaram
| cinematografarei cinematografarás cinematografará cinematografaremos cinematografareis cinematografarão
| cinematografaria cinematografarias cinematografaria cinematografaríamos cinematografaríeis cinematografariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| cinematografar
| Gerúndio
|
cinematografe cinematografes cinematografe cinematografemos cinematografeis cinematografem
| cinematografasse cinematografasses cinematografasse cinematografássemos cinematografásseis cinematografassem
| cinematografar cinematografares cinematografar cinematografarmos cinematografardes cinematografarem
| - cinematografa (cinematografes) cinematografe cinematografemos cinematografai (cinematografeis) cinematografem
| Pessoal cinematografar cinematografares cinematografar cinematografarmos cinematografardes cinematografarem
| cinematografando
Particípio passado
cinematografado | cinematografada | cinematografados | cinematografadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : cinematografia
|