conumerar - verbo
co·nu·me·rar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
conumero conumeras conumera conumeramos conumerais conumeram
| conumerava conumeravas conumerava conumerávamos conumeráveis conumeravam
| conumerei conumeraste conumerou conumeramos / conumerámos conumerastes conumeraram
| conumerara conumeraras conumerara conumeráramos conumeráreis conumeraram
| conumerarei conumerarás conumerará conumeraremos conumerareis conumerarão
| conumeraria conumerarias conumeraria conumeraríamos conumeraríeis conumerariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| conumerar
| Gerúndio
|
conumere conumeres conumere conumeremos conumereis conumerem
| conumerasse conumerasses conumerasse conumerássemos conumerásseis conumerassem
| conumerar conumerares conumerar conumerarmos conumerardes conumerarem
| - conumera (conumeres) conumere conumeremos conumerai (conumereis) conumerem
| Pessoal conumerar conumerares conumerar conumerarmos conumerardes conumerarem
| conumerando
Particípio passado
conumerado | conumerada | conumerados | conumeradas |
|
Flexiona como : amar
|