sonetar - verbo
so·ne·tar intransitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
soneto sonetas soneta sonetamos sonetais sonetam
| sonetava sonetavas sonetava sonetávamos sonetáveis sonetavam
| sonetei sonetaste sonetou sonetamos / sonetámos sonetastes sonetaram
| sonetara sonetaras sonetara sonetáramos sonetáreis sonetaram
| sonetarei sonetarás sonetará sonetaremos sonetareis sonetarão
| sonetaria sonetarias sonetaria sonetaríamos sonetaríeis sonetariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| sonetar
| Gerúndio
|
sonete sonetes sonete sonetemos soneteis sonetem
| sonetasse sonetasses sonetasse sonetássemos sonetásseis sonetassem
| sonetar sonetares sonetar sonetarmos sonetardes sonetarem
| - soneta (sonetes) sonete sonetemos sonetai (soneteis) sonetem
| Pessoal sonetar sonetares sonetar sonetarmos sonetardes sonetarem
| sonetando
Particípio passado
| sonetado | sonetada | | sonetados | sonetadas |
|
Flexiona como : amar
|