transcender - verbo
					trans·cen·der pronominal; transitivo; intransitivo 
| Indicativo | 
|---|
 
	| Presente
	 | Pretérito imperfeito
	 | Pretérito perfeito
	 | Pretérito mais-que-perfeito
	 | Futuro imperfeito
	 | Futuro perfeito (condicional)
 |  
transcendo transcendes transcende transcendemos transcendeis transcendem
 | transcendia transcendias transcendia transcendíamos transcendíeis transcendiam
 | transcendi transcendeste transcendeu transcendemos transcendestes transcenderam
 | transcendera transcenderas transcendera transcendêramos transcendêreis transcenderam
 | transcenderei transcenderás transcenderá transcenderemos transcendereis transcenderão
 | transcenderia transcenderias transcenderia transcenderíamos transcenderíeis transcenderiam			
 |  | Conjuntivo / Subjuntivo
	 | Imperativo
	 | Infinitivo
	 | Outras formas
	
	 | 
|---|
 
		| Presente
		 | Pretérito imperfeito
		 | Futuro
		 | Afirmativo (Negativo)
		 | transcender
		 | Gerúndio
 |  
transcenda transcendas transcenda transcendamos transcendais transcendam
 | transcendesse transcendesses transcendesse transcendêssemos transcendêsseis transcendessem
 | transcender transcenderes transcender transcendermos transcenderdes transcenderem
 | - transcende (transcendas) transcenda transcendamos transcendei (transcendais) transcendam
 | Pessoal  transcender transcenderes transcender transcendermos transcenderdes transcenderem
 | transcendendo
	
 
 Particípio passado 
	
| transcendido | transcendida |  | transcendidos | transcendidas |   
 |   
Flexiona como : temer forma nominal : transcendência, transcensão
          |