enventanar - verbo
en·ven·ta·nar pronominal; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
enventano enventanas enventana enventanamos enventanais enventanam
| enventanava enventanavas enventanava enventanávamos enventanáveis enventanavam
| enventanei enventanaste enventanou enventanamos / enventanámos enventanastes enventanaram
| enventanara enventanaras enventanara enventanáramos enventanáreis enventanaram
| enventanarei enventanarás enventanará enventanaremos enventanareis enventanarão
| enventanaria enventanarias enventanaria enventanaríamos enventanaríeis enventanariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| enventanar
| Gerúndio
|
enventane enventanes enventane enventanemos enventaneis enventanem
| enventanasse enventanasses enventanasse enventanássemos enventanásseis enventanassem
| enventanar enventanares enventanar enventanarmos enventanardes enventanarem
| - enventana (enventanes) enventane enventanemos enventanai (enventaneis) enventanem
| Pessoal enventanar enventanares enventanar enventanarmos enventanardes enventanarem
| enventanando
Particípio passado
enventanado | enventanada | enventanados | enventanadas |
|
Flexiona como : amar
|